“Als man ben je natuurlijk wat gevoeliger voor alles wat met seksualiteit te maken heeft. Voor mij was dat helemaal een zwak punt. Ik ben grotendeels buiten Nederland opgegroeid. Toen ik als volwassene in Nederland kwam wonen, keek ik op van het beeld dat in de media wordt gegeven van vrouwen en van seksualiteit. Die prikkelende beelden deden wat met me. In het echte leven durfde ik nauwelijks op een meisje af te gaan. Maar ik merkte dat ik dat in een chatbox op internet wel kon.” Zo begint Wims vlucht uit de werkelijkheid, die uitgroeit tot een verslaving die hem bijna zijn huwelijk kost. Maar dat erkent hij pas jaren later. Wim en Sandra vertellen nu open over de moeilijke tijd die achter hen ligt.
Geen rem
Wims verslaving aan pornografisch materiaal begint al voordat hij Sandra leert kennen. “Toen ik alleen op een flatje woonde en een computer had met internet, was er geen enkele rem op mijn computergebruik. Op elk moment van de dag kon ik elke site opzoeken die ik maar wilde. Ik bezocht niet dagelijks sekssites, maar wel bijna ieder weekend. Ik begon mijn vrienden ook te verwaarlozen. Als ik de keus had om iets te gaan doen met vrienden of thuis achter mijn pc te kruipen, koos ik voor mijn eigen wereldje. Ook mijn geloof verwaarloosde ik. Maar ik zat wel met zweet in mijn handen in de kerk. Ik heb altijd gedacht: ‘Als ik een vriendin krijg, stop ik ermee’. Ik was ervan overtuigd dat ik ermee kon kappen wanneer ik dat wilde.”
Anoniem
Niemand uit Wims omgeving vermoedt iets van zijn dubbelleven. “Je bent ontzettend anoniem op internet. Dat is als verslaafde natuurlijk een groot voordeel, maar eigenlijk is het een enorm nadeel”, zegt Wim. “Er is niemand die iets weet, dus niemand die je ergens op aanspreekt.” Dan krijgt Wim een vriendin: Sandra. “Ik heb haar meteen in het begin van onze relatie verteld dat ik wel eens porno had gekeken, maar ik zei erbij dat dat nu was afgelopen. En ik meende dat serieus. Ik wilde echt voor Sandra gaan.” Sandra schrok niet echt van Wims verhaal. “Ik dacht: ‘Och, dat doet elke man wel eens’. We hebben het er in die begintijd nog een paar keer over gehad. Over wat hem nu zo aantrok. Ik zag het een beetje als bladeren in de Playboy. Maar ik ging ervan uit dat het nu over was.”
Verwaarloosd
Rond hun verloving biecht Wim op aan Sandra dat hij helemaal niet is gestopt met het bezoeken van de bewuste websites. Sandra: “Daar was ik helemaal kapot van. Toen is er echt een stuk vertrouwen beschadigd, omdat hij had gezegd dit niet meer te doen. Ook vroeg ik me af waarom we hier niet samen tegen konden knokken.” Het stel trouwt en hoopt op betere tijden. Maar het eerste jaar huwelijk verloopt moeizaam en Wim blijkt geen weerstand te kunnen bieden aan de lokkende wereld die op internet op hem wacht. “Als iemand mij gezegd had dat ik verslaafd was, had ik dat ook toen nog ontkend”, vertelt Wim. “Voor mezelf had ik altijd wel een smoesje klaar om toch weer een site te bezoeken. Maar ik vond het vreselijk om het tegen Sandra te zeggen. Ik schrok ook van de pijn die ik haar deed.” Had Sandra dan niets gemerkt in de achterliggende tijd? “Ik heb zeker dingen gemerkt! Wim was doelloos en passief, maar ik bracht dat niet in verband met zijn bezoek aan pornosites. Ik dacht eerder dat dat laatste het gevolg was van het eerste. Ik ontving weinig liefde en aandacht van Wim. Achteraf zeg ik dat het een periode was waarin ik emotioneel en lichamelijk ben verwaarloosd.”
Naïef
Het stel erkent in die tijd naïef te zijn geweest over de situatie waar ze in waren beland. “Je denkt dat iedereen het in het eerste jaar van zijn huwelijk moeilijk heeft. Dat hoor je toch overal? We hadden toen niet door hoe alles wat niet lekker liep, met elkaar te maken had. Pas sinds we bij Stichting Schuilplaats in relatietherapie zijn gegaan, hebben we dat ontdekt.” Als Sandra voor de zoveelste keer een porno-dvd ontdekt, is voor haar de maat vol. Na jaren van pijn, verdriet en boosheid pakt ze haar tas om te vertrekken. Op dat moment komt Wim met een printje van een website over seksverslaving en hulpverlening. Hij smeekt haar dit te lezen voor ze hem verlaat. Een keerpunt, zo blijkt later. Wim komt terecht bij De Driehoek die een therapiegroep heeft voor mannen (en vrouwen) die worstelen met seksverslaving. Hij leert praten over zijn problemen en komt elke keer opgelucht thuis. Dat er daarnaast hulp nodig is voor de relatie tussen Wim en Sandra is duidelijk. Na het afronden van het traject bij De Driehoek meldt het stel zich aan bij Stichting Schuilplaats voor huwelijkstherapie. Wim: “Omdat onze hulpverlener bij Schuilplaats de juiste vragen weet te stellen, leer ik nu om mijn gevoelens te uiten. Ook vragen als: ‘wie ben ik? en ‘wat wil ik?’ houden mij bezig.”
Kwetsbaar
Wim en Sandra vertellen hoe hun relatie de afgelopen jaren scheef is gegroeid. Sandra: “Ik had nog wel eens de neiging om de hulpverlener uit te hangen. Nu zie ik dat ik mijzelf dan de kans ontneem om me kwetsbaar op te stellen, en tegelijkertijd Wim in een hoekje zet.” Tegen stellen die met soortgelijke problematiek worstelen, wil Sandra zeggen: “Geef tijdig en héél duidelijk je grenzen aan. Ik heb er anderhalf jaar voor nodig gehad en dat was een afschuwelijke tijd. Pas toen ik écht weg wou gaan, kwam Wim in actie.” Wim vult aan: “Doorbreek het stilzwijgen als je worstelt met seksverslaving en erken dat je verslaafd bent. Geef jezelf een nieuwe kans door hulp te zoeken. Ik hoop dat binnen de kerk de ogen open gaan voor dit taboe, zodat we elkaar kunnen sterken.”