Het lijkt zo gewoon: het opvoeden van kinderen. Familie en vrienden, ze weten precies wat je wel en niet moet doen. Soms is de opvoeding echter niet zo eenvoudig. Bijvoorbeeld omdat een kind meer aandacht nodig heeft. Het overkwam Janneke met als gevolg dat ze opgebrand dreigde te raken. “Ik was futloos en kon bijna geen enthousiasme meer opbrengen voor het moederschap.”
Janneke (36) is moeder van vijf kinderen in de leeftijd van 2 tot en met 10 jaar als ze hulp zoekt bij het Diaconaal Maatschappelijk Werk. Ze vertelt: “Dat vond ik best een stap. Alsof ik zei: ‘ik ben geen goede moeder’. Na het eerste gesprek aarzelde ik opnieuw. Ik dacht dat de situatie eigenlijk toch niet zo erg was en dat ik het zelf wel zou redden. Anderhalve maand later besloot ik dat het toch verstandig was de hulp aan te grijpen die Schuilplaats mij bood. Ik had het gevoel dat het leven erg zwaar was en ik werd steeds somberder.”
Schaamte
“Toen ik eenmaal in het traject zat, was ik ontzettend blij met die keuze! Ik kon mijn verhaal kwijt en praten over de dagelijkse beslommeringen, zonder dat er een oordeel gegeven werd. De hulpverlener stond aan mijn zijde en keek mee met mijn aanpak. Als ik al eens met anderen sprak over moeizame situaties met onze dochter, dan voelde ik me altijd beschaamd. Van zo’n gesprek kreeg ik eerder nog meer negatieve gevoelens. Zeker het idee van falen werd erdoor versterkt. Ook als ik met mijn man sprak over de opvoedingsproblemen, dan voelde ik me er alleen voor staan. Ik kreeg de indruk dat hij alleen zag dat ik de was nog niet had gestreken en dat ik onnodig liep te mopperen tegen de kinderen.”
Lat hoog
“Ik kom uit een groot gezin en verschoonde in mijn jeugd al de luiers van mijn broertje en ging met hem wandelen. Ik verzon knutselwerkjes voor mijn jongere zusje of deed spelletjes met haar. Mijn man en ik hebben vijf kinderen en ik genoot van ons grote gezin. Maar toen onze middelste dochter 3 werd, voelde het steeds zwaarder worden. Marjolein is nu 6,5 jaar en blijkt ADHD te hebben. Ik heb de zorg voor het gezin en het huishouden; mijn man werkt vijf dagen per week buitenshuis. Als hij thuiskomt, wil ik dat het huis opgeruimd en de sfeer gezellig is. Dat kreeg ik tot mijn verdriet steeds minder vaak voor elkaar. Door de gesprekken met de hulpverlener ben ik beter in staat om de lat minder hoog te leggen en te kiezen waar ik prioriteit aan geef.”
Time out
“Vanuit bijbels perspectief opende de hulpverlener mij de ogen. De Heere Jezus zegt ‘heb je naaste lief als jezelf’. Dat betekent dat je goed voor jezelf moet zorgen als je goed voor een ander wil zorgen. Ik ging op zoek naar dingen die mij ontspannen en waardoor ik mij weer kan opladen. Ik vind het heerlijk om te zingen en ben lid geworden van een koor. We hebben een hondje aangeschaft en ik ga nu regelmatig even met onze jongste dochter wandelen, terwijl onze oudste dochter op Marjolein past. Marjolein heeft veel energie. We hebben voor haar een schommel en een trampoline aangeschaft. Wil ze op de computer een spelletje doen, dan moet ze eerst een half uurtje buiten schommelen en springen. We hebben best een kleine tuin, maar deze nieuwe regels zorgen voor meer rust binnenshuis. Als wij van het wandelen terugkomen en Marjolein komt uit de tuin, dan zijn we weer blij om elkaar te zien.”
Reflectie
“Ik stelde mijzelf onmogelijke eisen door mij steeds te vergelijken met andere ouders en er een onrealistisch ideaalplaatje van te maken. Door te stoppen met vergelijken, maar juist uit te zoeken wat voor mij en ons gezin werkt, ben ik verder gekomen. Een praktisch hulpmiddel is voor ons bijvoorbeeld het pictogrammenbord. Het is in principe bedoeld voor Marjolein maar werkt feitelijk voor ons allemaal. ’s Morgens plakken we op het bord alle activiteiten in de volgorde van die dag. Het geeft structuur aan onze dagindeling. Aan het eind van de dag bespreken we aan de hand van de pictogrammen onze dag. We zijn blij met de leuke activiteiten, trots op wat we gepresteerd hebben en bespreken wat niet zo goed ging. Ik ben zelf een soort dagboek bij gaan houden. Elke dag geef ik een cijfer. Als het cijfer afwijkt van mijn gemiddelde, dan schrijf ik erbij waarom dat zo is. Mijn bevindingen besprak ik met mijn hulpverlener en dat gaf inzicht in wat mij negatief en wat mij positief beïnvloedt.”
Minder onzeker
“Door stil te staan bij wat iedere dag mij brengt, ben ik blijer geworden en minder onzeker. Door het creëren van dagelijkse rustmomenten voor mijzelf, houd ik beter het overzicht in mijn leven. Ik heb ontdekt dat ik prima in staat ben om elk kind dat te geven waar het behoefte aan heeft. Ik hoef geen perfecte moeder te zijn. Een zorgzame en liefdevolle moeder is goed genoeg. Dat maakt me blij en het geeft juist energie in plaats van dat het energie kost. Hoewel mijn man bedenkingen had bij het nut van hulpverlening, zag hij ook dat het mij en de kinderen goed heeft gedaan. We bespreken samen meer en ik durf hem om hulp te vragen. Hij springt bij zodat ik wat kan ondernemen met één van de kinderen alleen. Het ouderschap is een taak die 24 uur per dag en zeven dagen per week doorgaat. Ik hoef mij niet schuldig te voelen dat ik zijn hulp vraag, het ouderschap is iets van ons samen. Hij is nu meer betrokken bij de opvoeding en snapt beter waar ik tegen aan loop. We hebben meer begrip voor elkaar en steunen elkaar meer.”
Relaxt
“De sfeer in huis is meer ontspannen. Ik vind het nog wel moeilijk om de was te laten liggen om naar mijn koor te kunnen gaan. Ik weet echter dat het belangrijk is dat ik goed voor mezelf zorg en de strijk komt dan wel de volgende dag. Ik moet het mezelf inprenten want van nature ben ik geneigd om alles tot in de puntjes te regelen. Niemand heeft er echter wat aan als ik voortdurend stress heb. Dat vraagt niemand van me, ook de Heere niet. Dus moet ik het niet van mezelf eisen of verwachten. De hulpverleningsgesprekken zijn al een tijdje geleden afgerond. Het gaat goed met ons gezin en het gaat goed met mij. Ik ben blij dat ik met de hulp van Schuilplaats het vertrouwen in mijzelf teruggevonden heb en dat ik mij daarbij gedragen voel door de Heere.”